Weer thuis

Vrijdag 12-7-2019                             

En ik ben weer thuis.

Gisterochtend kreeg ik een mailtje dat mijn eerste vlucht 25 minuten later zou vertrekken. Ik ben om 100 vertrokken uit het motel, , een kwartiertje later was ik op het vliegveld, na mijn auto nog te hebben volgetankt, kon ik hem inleveren. Ik had gisteren bij het berekenen een foutje gemaakt ik heb bijna 6000 km gereden met de auto, en dat in 3 weken. Je moet je auto op een bepaalde plek neerzetten, er komt dan een mannetje die de barcode op het raam van de auto scant. Hij loopt dan even om de auto heen om te inspecteren (nou was hij heel vies, dus zelfs als er een kras op hebben gezeten, dan zou dat niet zichtbaar zijn geweest). Maar de man was aardig en heeft voor mij nog een bagage wagentje gehaald. Nou was het niet druk maar dat had hij niet hoeven doen. Hij wees mij ook waar ik heen moest.

Ik heb mijn tickets uitgeprint bij een kiosk en mijn bagagelabel ook. Daarna moest ik in de rij om mijn bagage te droppen. Ik vermoed dat mijn bagage te zwaar was maar er kwam geen weegschaal aan te pas. Er was een man die de koffer aan één kant even optilde en daarna kon ik hem op een band zetten. Niks weegschaal dus, gelukkig (als ik dat had geweten, had ik er nog wat meer ingestopt.

Ik heb bij Starbucks nog maar even een koffie gekocht met allemaal klein geld, al die 5 en 10 cent muntstukjes maakten mijn portemonnee erg zwaar. Ik was ruim op tijd dus had ik alle tijd om mijn koffie rustig op te drinken.

Als er iemand wordt opgeroepen wordt er gezegd: “Passenger…, if this is you or sounds like you, please report at desk…  Ze hebben duidelijk moeite met buitenlandse namen. Wat ook moeilijk is, zelfs de naam Mirjam is moeilijk, laat staan Spijker.

Zitten is niet prettig, die autorit van woensdag heeft mijn stuitje geen goed gedaan. Dus maar aan de ibuprofen.

Ze hebben hier zones bij het boarden, je mag pas instappen als jouw zone gaat boarden. Een verwarrend systeem.

Er zaten redelijk wat kinderen op de vlucht en het kind vlak bij heeft zo’n 3 van de 4,5 uur geschreeuwd en gehuild. Zelfs met oordoppen wat het nog te horen. Ik had gelukkig een goed boek. Er was dinsdag een nieuw boek uitgekomen van Nora Roberts, mijn favoriete schrijfster. Ik heb het boek dinsdagavond gekocht en op mijn e-reader gezet. Ik had dus wat te lezen.

Ik zou ruim 2 uur overstap tijd hebben in Toronto, nu dus maar 1,5 uur, dus met uitstappen en naar mijn andere gate lopen (Toronto is een enorm groot vliegveld), was het al een beetje krap. Ik denk dat ze beginnend piloot hebben laten landen want het hij moest heel hard remmen en later nog een keer, bij het taxiën, werd er plotseling geremd. We waren iets eerder in Toronto, dus dat was fijn. Maar helaas, er was een groot onweer gebied over het vliegveld getrokken en daardoor was er een achterstand ontstaan van het uitstappen. Er was geen gate beschikbaar en toen leek dat er wel één was, bleek er een ander vliegtuig vóór ons te zijn. Uiteindelijk hebben we ruim een half uur moeten wachten voordat we naar de gate konden. En toen nog uitstappen. Ik ben zo snel ik kon op zoek gegaan naar mijn gate. Dat was in een andere deel van de terminal, een heel eind lopen, om daar te komen moest ik mijn ticket laten zien,  mijn ticket scannen, daarna moest ik een eindje verderop mijn ticket nog een keer laten zien. Heel irritant als je haast hebt. Ik had nog net tijd om naar het toilet te gaan en nog een flesje water te kopen voor in het vliegtuig (€3 voor een fles water van 1 l). Eénmaal bij de gate begonnen ze al met boarden. Het liep gelukkig allemaal net goed.

Het vliegtuig was niet vol. Ik zat aan het gangpad in het middendeel van het vliegtuig. Tussen mij en de dame aan de andere kant zat, waren 2 lege stoelen. Erg prettig aangezien ik niet heel goed recht kan zitten. Ik had een opgevouwen deken en een kussentje op de stoel gelegd, in de hoop wat druk van mijn stuitje te kunnen halen. Gelukkig lukte dat doordat ik scheef kon zitten en telkens kon bewegen.

We waren op tijd vertrokken en 6,5 uur later stonden we weer op de grond, maar nu in Nederland. De eerste 1,5 uur hadden we heel erg veel turbulentie. Het serveren van de maaltijd moest 15 minuten worden stilgelegd omdat de stewarts en stewardessen moeten gaan zitten van de piloot. Ik had mijn maaltijd al, maar soms koste het moeite om mijn mond te vinden met mijn vork, zo ging het vliegtuig te keer. Maar gelukkig heb ik in al die jaren redelijk wat ervaring met het vinden van mijn mond dus kreeg ik toch alles op 😊. Alleen met de wijn heb ik maar even gewacht om die in te schenken, dat geeft zo’n zootje als die erover gaat.

Er waren veel kinderen maar ik heb er weinig van gemerkt. Slapen in een vliegtuig heb ik nooit gekund, en nu lukte het ook niet, toch te veel ongemak met zitten.

Het ontbijt stelt niet veel voor, een plak cake en wat te drinken. Er wordt echt bezuinigd op het eten in vliegtuigen.

Om 5 over half 10 waren we geland en het taxiën duurde maar 10 minuten, dus dat ging lekker snel.

Er stonden enorme rijen bij de douane, maar ze hebben van die zelf scan paspoortcontroles en daar zijn er veel van, het ging dus redelijk snel en je moet toch wachten op je bagage.

Ik was benieuwd of alles goed gegaan was met mijn bagage, omdat er in Toronto zo weinig tijd was. Maar gelukkig kwam mijn koffer er na een tijdje aan. Ik ben zo snel mogelijk naar het treinstation gelopen en ik haalde mijn trein precies. Ik had een eerste klas ticket gekocht, ruim 3 weken geleden al. Ik heb dus lekker rustig kunnen zitten met al mijn bagage. Gelukkig had ik woensdag nog even wat te eten gekocht, bagels en kaas, dus ik kon in de trein wat eten.

Thuis meteen even gaan douchen, boodschappen doen en daarna naar mijn moeder. Mijn koffer heb ik nog niet uitgepakt, dat doe ik morgen wel, zo meteen alleen even de vuile was eruit halen. Dat is niet zo heel veel, maandag is mijn was gewassen, dus nu nog maar een paar dingen. Morgen is het dan opruim en was dag.

Ik ga vroeg naar bed vandaag, ik heb straks wel al 1-1,5 uur geslapen, maar ben moe.

Maandag weer naar het werk.

Het was een heerlijke vakantie, die van mij nog wel veel langer had mogen duren. Het was een goede zet om een simkaart van Arieli te kopen, onbeperkt data, onbeperkte telefoontjes in VS, Mexico en Canada, onbeperkte sms-jes en 200 minuten internationaal bellen, 30 Dagen voor €52. Dat is zeker een aanrader. Alleen in de Rockies is er zeer beperkt bereik.

Maar over 3 jaar weer terug naar Canada, kan ik mij alvast voorbereiden.