Door de Rockies met regen en natte sneeuw

Donderdag 4-7-2019                                                                                                             Jasper

Het Motel in Golden was niet zo heel goed, er zijn geen tafeltjes naast het bed, geen lampjes bij het bed en het ergste, de badkamer was vies. De badkuip zat vol haren en je kon in de afvoer kijken en de meuk zien zitten, de afvoer deed het dan ook niet goed. Maar ik ben toch gaan douchen, na de badkuip te hebben schoongespoeld voor zo ver dat kon, maar ik voelde mij er niet schoner op geworden. Ik heb mijn voeten nog extra schoongespoeld na het douchen.

Vanmorgen had ik de wekker op 6 uur gezet. Ik wilde om 7 uur weg om naar Morraine lake te rijden. Er was regen voorspeld en idd toen ik naar buiten keek…stromende regen. Maar ik was nou eenmaal wakker dus wilde ik koffie zetten en intussen mij wassen en aankleden. Echter het koffiezetapparaat werkte niet. Geen koffie dus. Ik had niet zo goed geslapen dus ik had het eigenlijk wel nodig.

Maar 10 over 7 zat ik in de auto, in de stromende regen en zo gauw ik wat hoger kwam ook in de mist. Gelukkig was die mist niet zo heel erg. Ik had geen zin om in dit weer ergens te stoppen en ben meteen door gereden. Ik moest door Lake Louise (een woord dat de tomtom uitspreekt als “Lijk Louise”), het stond er echter helemaal vast. Ik ben dus meteen afgeslagen en ben het parkeer terrein opgereden, dat is dan weer het voordeel als je er al eens bent geweest en je weet waar je heen moet.  Dan maar eerst koffie en hopen dat het probleem was opgelost.

Na een hele goede koffie, dat is al heel wat hier, en een ontbijt broodje met ham, kaas en ei, was er geen auto meer te zien. Dus op naar Morraine Lake, dacht ik, echter bleek dat de opstopping was ontstaan door een ongeluk en de weg was volledig afgesloten, dat zou nog zeker een uur duren werd mij gezegd. Er stonden aan de andere kant politiewagens, toen ik daar naar vroeg, hoorde ik dat niemand meer naar Lake Louise mocht, iedereen werd doorgestuurd. Dus wat dan doen. Ik ben toen maar gaan rijden via één van mijn favoriete wegen, de 1a, of wel de Bow Valley Parkway. Het is daar prachtig, zelf met de regen en zonder de mooie bergen die je normaal kan zien.

Echter had het wildlife ook niet zo’n zin in het weer, er was dus, behalve een dood hert langs de kant van de weg eerder op de ochtend, weinig dier te bekennen. Ik ben tot Johnston Canyon gereden, ik wilde daar nog wat gaan drinken, echter was het hele parkeerterrein al weer vol. Ik ben toen maar weer omgedraaid en ben richting de Icefeld Parkway gereden, dat is de 93 en loopt door de rockies.

Het eerste waar ik wilde stoppen was Herbert Lake, echter was dat afgezet met politie linten. Van de week is er iemand verdwenen na een val in het water, waarschijnlijk is het daarom afgezet, of ze hebben hem gevonden.

De temperatuur was 8 graden maar werd steeds lager, zelfs de auto begon te alarmeren bij 3 graden, dat de wegen glad konden zijn. Intussen was de regen overgegaan in natte sneeuw.

Ik ben toch maar naar het uitzichtpunt van Peyto Lake gelopen en zelf met dit weer was het de moeite waard. Maar ook hier, een wildlife, zelfs de eekhoorns die er normaal altijd zijn, lieten zich niet zien.

Ik ben zeer regelmatig gestopt en uitgestapt, vaak met regencape en paraplu. Samen met mijn jas en een sjaal was het niet te koud.

Rond een uur of half 1 leek de regen wat minder te worden, maar helemaal stoppen zat er nog niet in. Bij het Icefield centrum wilde ik wat gaan eten, maar ook daar was het razend druk en bijna niet mogelijk om een parkeerplaats te vinden. Ik werd gek van al die mensen. Ik ben uiteindelijk alleen maar even naar de wc gegaan en daarna ben ik buiten de nodige foto’s gaan maken. Er was een Columbia Groundsquirrel die aan het schreeuwen was, zij had 3 kleintjes, dus was het een waarschuwing. Gelukkig was het niet mogelijk om dichtbij te komen.

Ik ben op veel plekken gestopt voor foto’s. Hoe dichter ik bij Jasper kwam, hoe warmer het werd, wel tot 15 graden, “welcome to summer in the Canadian Rockies”. De zon scheen af en toe en ook regende het af en toe. Ik ben bij de verschillende watervallen gestopt en ik had gehoord van een heel mooi uitzichtpunt vlak bij Mount Edith Cavell. De weg naar Mount Edith Cavell is smal en heeft heel veel bochten, waaronder de nodige haarspeldbochten en je kan je geen stuurfout veroorloven want met één wiel naast de weg en je kan niet meer verder in het gunstige geval en lig je omver in het minst gunstige geval. Maar je heb mooie uitzichtpunten en het uitzichtpunt was idd schitterend. Ik ben nog wel even door gereden naar Mount Edith Cavell maar het was al kwart voor 6 en ik was moe, ik wist dat ik nog een stuk moest rijden oa dezelfde weg weer terug. Dus deze keer geen wandeling daar. Nou was de grote wandeling toch niet mogelijk vanwege sneeuw, nattigheid en modder op het pad. Vlak bij jasper zag ik nog een groepje Elk, met jongen. Er stonden de nodige mensen langs de kant van de weg dus moest er iets zijn. Nou had ik al eerder vandaag dat er een aantal auto’s stilstonden, maar die begonnen weer te rijden dus waarschijnlijk was het dier, dat er was, al weer weg. Ik heb in elk geval niet gezien.

Nou zit ik in de keuken van het Jasper Downtown hostel. Het ziet er goed en schoon uit. Ik slaap op een kamer met 7 bedden. Gelukkig kon je een bed reserveren en ik heb een beneden bed, dus ik hoef niet te klimmen.

Morgenochtend weer op tijd op. Eerst wil ik nog naar Medicine Lake rijden, kijken of de Bald Eagles er nog zitten. De eerste keer dat ik ze zag was 10 jaar geleden. Ook weer even kijken bij Maligne Canyon. Hopelijk is het weer een beetje goed en zie ik onderweg nog wat dieren.

Ik moet morgen weer een flink stuk rijden en zal mijn familie ontmoeten in een resort. Daar blijven dan een paar dagen voordat we naar Fort McMurray rijden. Over een week zit ik al weer in het vliegtuig, terug naar de realiteit.